Yıkılıverir Şiiri - Mehmet Çoban

Bir müziğin ruhunda dalıp gittim
Rüzgarın esintisinde eridim
Yapraklar fısıldanıyorlardı
Benden söz ediyorlardı
Derdimi anlamaya çalışıyorlardı
Onlara gülümsedim
Dokunmayın bana,
Bir dokunur bin ah işitirsiniz dedim
Hayretle yüzüme baktılar.
Güçlü bir rüzgarla uçuştular
Kimi dalından kopup uzaklaştı
Kimi bütün direnciyle dala yapıştı

Denge; doğanın kanunlarında vardı
Beni ise, dengesizlik sardı
İnsan olmak istiyordum, olamadım
İnsan bulmak istiyordum, bulamadım
Bir çıkar değirmeninde öğütüldüm
Yalanlarla büyütüldüm
Serde delikanlılık vardı her zaman
Atıp tutmalarım olsa da yalan
Ortalığı yıkardım kahramanca
Sömürülürken çıkar dişlilerinde hunharca
Hey be; yedi düvele meydan okumuştuk bir zamanlar
Sonra yedisi birden gelip tepemize oturdular
Elimizde bir yaşam, batıya gidiyor paralar
Dilimde özgürlük adına yaralar

Bir zamanlar arkadaşlarım vardı
Amerikan barlarından çıkmazlardı
Sırtlarında Amerikan parkaları
İdeallerinde Amerikan okulları
“Go home Amerika” diyorlardı
Şimdi sol burjuvanın kompradorları
Allı pullu medyası
Sanki eşek şakası

Bir yaprak olamadım
Hafiften esen bir rüzgar
Derelerde çağlayamadım
İnsana can veren pınar

Yalan riya üzerine dedikodularım var
Başı çekiyor politikacılar
Güya birbirine düşmanlar
Çıkara açılırken kapılar

Ya Rab işte yaratıp dünyaya gönderdiğin insan
Gör halini; nasıl şımarık, nasıl perişan
Birbirini umursamazlar
Birbiriyle olamazlar
Göz çıkarmalar
Ayak altı oymalar
Koltuk kapmacalar
Gelsin paralar,
Gitsin paralar
İçimde yaralar

Hani sen; güya en iyi, en akılcı bir din gönderdin ya
Dönüştürdüler iki paralık yaşama
Görsen; nifak, ikiyüzlülük gırla
Ateisti, laiki, solcusu, kapitalisti, muhafazakarı dindarlık yarışında
Riyakarlık adına her biri ekranlarda
Cirit atıyorlar meydanlarda
Sana inanıp kurallarına uyana
Diyorlar bakın hele aptal insana
Dini yaşamak kaldı mı bu çağda
İnanıyoruz derlerken Müslümanlığa
Karşı çıkarlarken Müslüman’ca yaşama
Sarılırken İslam dışı yaşama
Özenirken Hıristiyan gibi yaşamaya

Her şeyi aydınlanmak için okurlarda
Kitabını anlayarak okumazlar asla

Dillerinde bir avuntu dolaştırıyorlar
Ne yaparsak yapalım cennetliğiz diyorlar
Seni anlamamışlar, önemi mi var?
Sana karşı çıkmışlar, ne önemi var?
Kalpleri tertemizler güya, ak mı aklar
Dininin kurallarını yaşamazlar
Dinsizler gibi yaşarlar
Kurallarını takmazlar
Ama en iyi Müslümanlar
Öyle diyorlar
Dinini yaşayanlara tepeden bakıyorlar
Cennetin kapısına oturmuşlar
Dini yaşayan gericilerden önce biz gireceğiz diyorlar

Dalıp gidiyorum tutarsızlıklara
Akıl almaz mantıksızlıklara
Rüzgarın fısıltılarıyla
Yaprakların oynaşmalarıyla

Ufukta bir kara bulut
Diyor sen bunları unut
Onlar; gerçek olan dünyayı yalanladılar
Avuntularıyla oyalandılar
Ölünce gerçeği anlayacaklar
Hesabı huzura yalanlarıyla varacaklar
İnsanları kandırdıkları gibi Allah’ı kandıramayacaklar
Tutarsızlıklarıyla, yalanlarıyla baş başa kalacaklar

Sen uzak dur onlardan
Yarar yok yalancılardan
İkiyüzlü riyakarlardan

Gülümsedim; bir ben böyle olsam ne olacak?
İnsan gerçeğini ne zaman anlayacak?

Bulut gürledi bir anda
Bana bak, bazen yağarım çiseleyen yağmurumla
Bazen dökülürüm dolularımla
Bazen dönerim yakan yıkan tufana
Derim insan ister anla ister anlama
Yalan sensin, gerçek olan dünya
Çok güvenme yalanına
Bir anda yıkılıverir başına

10.07.2014 - İzmir