Yıkılış Günleri Şiiri - Eda Aparan

Ben Bilirim Sadece Yıkılmanın Nasıl Dayanılmaz Bir Sancı Olduğunu
Ben Bilirim Sadece Günlerin Azap İçinde Bulunduğunu
Ben Bilirim Ben Hayatın Çilekeş İnsanları Vurduğunu

Söylemesi Yaşamasından Daha Güç Geliyor
Yaşadığım İçin Alıştım Artık Gerçi Vız Gelip Tırıs Geçiyor

Ama Gözümden Yaşı Gönlümden Hüznü Eksiltmeyeceğini Bilirim Ben
Boğazımdaki Düğümlü Hıçkırığın Çözülüpte Lal Olmuş Dilimin Bağımsızlığına
Erdiği Zamanda Bile

Yine De Beceremez Şu Dilim Konuşmayı Bilmediği İçin Herhalde
Çözülmez O Düğüm Çözeni Olmayınca Sıcak Bir Sinede

Sıcağı Bilmem Ben Soguğu Severim Ama Hemde Çok, Benim Tek Dert Ortağım Tek Arkadaşım Göz Yaşlarımı Ben Onun Uğruna Akıttım

Doğuştan Bahtsızım Doğuştan Yaralı, Çok Olmuş Beni Anam Sokağa Atalı
Yolu Yarıladım Da Geldim Hep Düşe Kalkalı, Taşıdım Kırık Bir Kalp
Bir De Bu Nankör Adı

Kaybettim Ben Bütün Organlarımı;
Kolum Tutmaz Oldu Bacağım Topal Kulağım Sağır
Ben Severim Soguğu Karanlığı
İstediğin Kadar Ağla İstersen Bağır Çağır
Karanlık Nabzın Yüksek Kalp Atışının Yüksek Sesin Olduğu Andır

Severim Soguğun İtici Karanlığın İse Çekici Yönünü
Görmesin Derim Hiç Kimse Benim Buruk Yüzümü

Ben Nefret Ederim Mayıs Ayından,Haziran Ayından
Bir De Kendimi Bildiğim Andan…

Kendime Geldiğimde Soğuktan Darbe Görmüş Karanlığın Kollarına Atılmıştım

Mayısı İyice Belledim Can Düşmanım
O Gün Geldiğinde Yanar Yüreğim Yanar Gözlerim
Yanar Acıdan Kurumuş Her Haykırışta Çatlayan Dudağım

Ben Anama Yanarım Ona Ağlarım Sanmayın Ki Ona Bir Kin Bağladım

Bana Bu Sefil Hayatı Yaşattığı İçin Değil Ona Analık Duygusunu Yaşatamadığım İçin Başımı Taştan Taşa Vurup Yürek Dağlarım …

İşte Bir Yıkılış Sinyali Daha Verir Zaman
Babamı Hatırlatır Bir Hüzün Dağıtır Haziran
Olsun Ben Duyar Kokusunu Alırım Her An
Bu Yüzden Pek Dokunmuyor Elem Acılara Alıştığımdan

Severim Soguğun İtici Karanlığın İse Çekici Yönünü
Görmesin Derim Hiç Kimse Benim Buruk Yüzümü

Ben Daha Kesilmeden Kanayan Gönül
Daha Dokunmadan Solan Bir Gülüm

Sokağa Bırakılmış Garip Bir Yetim Garip Bir Öksüzüm.