Yıkılış Şiiri - Teyfik Abanoz

Gözlerim uykulu uyku tutmuyor,
Yokluğa alışmak inan çok zormuş.
Yalnızlık kapımda nöbet bekliyor,
Yanına gelemem vaktimiz dolmuş.

Uzaktan severim yine sevgilim,
Güllere dokunur seni özlerim,
Şarkılar sözlere ezberletirim,
İsmini dilimden düşüremezler.

Masumdu rüyamız gitmeden önce,
Son buldu büyüsü masal bitince,
Kalbin ayrılığa bir söz verince,
Yıkıldı bu şehir düzeltemezler.

Yıkıldım sen de git bir an düşünme…