Yıkılış... Şiiri - Dilaver Öztürk

Kimse göremez mi kaybolmuşluğumu?
Kimse görmüyor mu yıkılmışlığımı?
Ki kimseden yardım eli uzanmıyor.
Gözyaşlarım akıyor akıyor..
Tüm sınıfı dolduruyor....
Hey dostlar bakın arka sırada
Bir yürek kayboluyor...

Herkes bir bir yüzündeki maskeyi çıkariyor
Her görüntü her kişilik giderek soluklaşıyor
Haksever de geçmiş ön sıraya
Sanki ölmüşüm vazımı veriyor....
Cemaatse cenazemi arkasına almiş
Meftayi bekliyor...

Buradayim diyorum ölen benim
Bu cenaze benim diyorum
Herkes nedense gülüyor...
İlk defa şaka yapmadım diyorum
Benim gun gun eriyen
Damla damla akan
Kendi yokoluş cehenneminde yanan...
Ama tepkisizlikler beni korkutuyor
Artik cesedinden çıkmış ruhtan başka
Bir şey olmadiğımı anlıyorum
Kendi sessizliğimde kendi yokluğumda
Kayboluyorum,eriyorum,damla damla akıyorum....