Nerden tutarsam tutayım hayatımın bir köşesi hep elimde kalıyor ve toparlayamıyorum...
Bazen kendim dahil aklımdaki herşeyi unutmak istiyorum kötü olan bütün izlerimi silmek...
Bazen rol yapmak gerekir ya ben o haldeyim mutlu değilim ama mutluymuşum gibi...
Ben seni gözümde çok büyütmüşüm seni ulaşılması imkansız bir hale getirmişim...
Aslında kimse değil kendimin en büyük düşmanı benim izin verdiğim için üzmelerine kurmalarına...
Herşeyden önce benim demediğim için el üstünde tutmaya çalışmak ve aman üzülmesin diye çabalamak...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta