Yıkıldım Şiiri - Yunus Avcı

Hep içimde bir umut vardı
Gözlerim ağlamamaya kararlıydı
Senle geçen her dakika hatıraydı
En sonunda benimde bedenim yıkıldı

Derinden bir ah çekti yüreğim
Sanki son kez ufka bakar gözlerim
Semaya açıldı biçare ellerim
Yıkıldı en sonunda benimde bedenim

Gökyüzünden kaydı yıldızım
Hayata hep dargındı yazım
Mızrabım telim o titrek sazım
Geçti artık benimde yazım

Gönül bahçemdeki güllerim
Sevdayla tutuşan yüreğim
Dua ile yalvaran ellerim
Yıkıldı artık yıkıldı bedenim

Yandım tutuştum kaldı küllerim
Acıyla geçti benim gençliğim
Sevenlere ibret olsun sözlerim
Yıkıldı artık yıkıldı bedenim

Sevda zormuş bende anladım
Aşk acısıyla bende yandım
Severken bir vefasıza bende kandım
En sonunda bende yıkıldım

Yıllarım geçti en güzel çağında
Mecnunu aradım sevda çölünde
Leyla mı buldum dediğim anda
Yıkıldı bedenim ummadığım anda

Seni seven sen değil benim
Gönlüme giren senin yüreğin
Sevdayla tutuşan benim yüreğim
Kaybederken her gün yıkılan benim bedenim