Bir ağaçtım ki dimdik dururdum ayakta
Bu eylül çöpçüler sevinir görmez yapraklarımı sokakta
Oysa gurbet yaşardım savrulan yaprağıma uzakta
Gurbet cüce kalır gittin nasıl kalırım ayakta
Yaprağıma bile kıyamazken en görkemli dalım gitti
Beni ayakta tutan sen miydin yıkıldım kim itti
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta