Yıkıldım Şiiri - Muammer Yalçın

Yıkılmazdım deli rüzgarlarıyla
Gizli gizli esen yelde yıkıldım
Başa çıktım dili cazgırlarıyla
Yüze gülen tatlı dilde yıkıldım

Sahralardan geçip çöller dolaştım
El üstüne kondum her zaman baştım
Elin adamıyla dağlardan aştım
Kendi adamınla yolda yıkıldım

Yaban otu hiç kin gütmedi bana
Böylesine cefa etmedi bana
Ellerin dikeni batmadı bana
Kendi bağımdaki gülde yıkıldım

Ne dümenler gördüm oyunlar bozdum
Kaypaklar yüzünden canımdan bezdim
Ummanlar dolaştım deryalar yüzdüm
Denizler boyladım gölde yıkıldım

Yalçınım bulunmaz kıymetim bilen
Her dostum diyene güvenmem yalan
Zehir öldürmezdi namertten gelen gelen
Mert sandım sunduğu balda yıkıldım