Yıkıldım, feryadım sardı tenha sokakları
Odamın her bir köşesine savurdum bir bir fotoğrafları
Sen gittin ya, ömrümden on yıl alarak
Altmışımı geçmişim gibi, ağarttım şakakları
Bıraktın hatıra ve acılardan bir servet
Tükettin ömrümü, kalmadı bende metanet
“Yolun açık olsun” demeye varmıyor dilim
İçimde koparken kıyamet
Pişmanlık sararsa benliğini, varmadan yarına
O zaman ben yerine taş alırsın bağrına
Düşünme sakın, ben kimim, neyim?
Ne söz yeter seni tanımaya ne de deyim.
Kayıt Tarihi : 17.2.2012 09:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!