Yıkıldık Kaldık Şiiri - Samettin Şenkaya

Binbir ümit ile eve yazıldık
Düşlerden uyanıp yıkıldık kaldık
Haberi duyunca nasıl üzüldük
Dallardan budanıp apıştık kaldık.

Arabayı verdik yaya yürüdük
Altını borçlanıp yüzü bürüdük
Hakkımız isteyip ayak sürüdük
Varlardan uzayıp büzüştük kaldık.

Teslim tarihini öte attılar
Garipleri üzüp ümit yıktılar
Devlet el koyunca fena çaktılar
Yüzlerden sararıp susuştuk kaldık.

Para gelse bile pula dönecek
Devlet paranızı verdik diyecek
Talep alan evler yüksek gidecek
Değerden kaybedip tutuştuk kaldık.

İki yüz on bindi yatan paramız
Geri gelse kabuk bağlar yaramız
Dünya ile zaten kopuk aramız
Bağlardan kurtulup duruştuk kaldık.

Fâiz günah hemde oran yüksekti
Bankaya bağımlı hayat tutsaktı
Burası ötesi bize aksaktı
İki yerden korkup alıştık kaldık.

Eve girip içim rahat diyenler
Hediyeler alıp bayram edenler
Parayı harcayıp tekrar gidenler
Yoldaştan sınanıp konuştuk kaldık.

Dileriz günaha kefaret olsun
İmtihanlar bitip acı son bulsun
Kederin yerini sevinçler alsın
Günahtan arınıp gülüştük kaldık.

Samettin Şenkaya
( Kul Sami)