Yıkıldıgım An, Şiiri - Bekir Alim

YIKILDIĞIM AN

Oysa ne hayalle sevmiştim seni
Bari avutmadan sevmedim desen
Yaktığın çırayla kül ettin beni
Eline kına yak yakabilirsen

Kör nefse yenilip oldum esiri
Ne yapsam faydasız ne yapsan yeri
Bu cansız bedeni göm diri,diri
Yüzüme dönüp bak bakabilirsen

İstersen zilleri tak bir göbek at
Rakıyı şarabı bir birine kat
Kim gelirse gelsin al koynuna yat
Maziye kibrit çak çakabilirsin

İster oynattım de ister attım de
Tatmadığım zevki şimdi tattım de
Saf temiz bir duygu alıp sattım de
İçimden köşkü yık yıkabilirsin

Nasılda sahteymiş o masum yüzün
Ne kadar doyumsuz ne açmış gözün
Kırık kanadınla tutarsa dizin
Doğrulup yerden kalk kalkabilirsin

Bu bedende gezer emanet bu can
Sen beni ya mecnun ya bir deli san
Dağ gibi çınarın yıkıldığı an
Varıp bir göle ak akabilirsen

İçimdeki özlem kışkırdı coştu
Sen kaçtın ÂLİM’İM peşinden koştu
Vurgun yemiş yürek aşka sarhoştu
Varıp başka kulp tak takabilirsen

19.10.2010 Salı Saat:14.46