Yıkıldı Tapınağım Şiiri - Ferhat Yavuz

Şimdi yetim tenim benim öksüzüm sensiz ben
Cisminde sığınacak bir gölge arıyorum
Aldanırım ben yine gelip yüzüme gülsen
Sensizliği gece ile birlikte sarıyorum

Büyüyor gözlerimin karşısında gözlerin
Saçlarında koşarken bir soluk çocuklarım
Öyle bir yokluk ki bu bıçaktan daha keskin
Sende dursun bıçağın kestiği parçalarım

Tapınaklar kurmuştum uğrunda senin için
Aşk tek duam olmuştu sevmek tek ibadetim
Yıkıldı mabedlerim ağlarım için için
Tapınağın altında kaldı tüm sevmelerim.