Bir kopuk hatıranın kırık dökük köşkünde
Bir aşktan kalma yıkık viran yüreğimde
Hasar görmüş viranenin içinde
Kalıntıları karıştırıyor sevgimizi arıyorum
Yok oldu bizim sevgimiz
Olamaz bu değildi bizim kaderimiz
Biz bir deniz kıyısında
Belki bir ormanın çok içerinde
Kimse görmeden bizi yaşayacaktık bizi
Olamaz böyle hangi ormancı kıydı ormanımıza
Hangi martılar kaptı sevgimizi
Ortaya yere nasıl saçıldı umutlarımız
Bir zincir parçalandı ellerimde
Tutamadım ben bu sevdayı
Affeyle beni durduramadım dünyayı
Sana verdiğim kalbe adımı kazımıştık
Kanıma adını gizlemiştim
Sen o kalbi bir köşeye fırlatmışsın
Oysaki ben kanımız akmasın diye
Ölümden bile korkuyorum
Nasıl acılar düşmemeliydi bizim payımıza
Konuş susma ağır geliyor bana
Kıyıpta bakamadığım gözlerine
Bir nazardan sakındığım saçlarına
Ve tutamadığım ellerine nasıl kıydın
Sen aşkımızı nasıl yıktın
Bu aşk bu değildi
Biz efsaneler diyarından çalmıştık bu sevdayı
Şimdi bu kötü şehire teslim etmişiz aşkımızı
Ne diyeyim yıkılsın o zaman düşler
Yıkılsın umuttan kuleler
Ben kıyamazdım ama sen paramparça etmişsin
Yüreğimin ortasındaki bir bahçeyi
Talan etmiş bir uzak diyara sürmüşsün kıydın sen bizim aşkımıza
Böyle
Kayıt Tarihi : 21.11.2012 20:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!