Yıkıldı Gönül Şiiri - Ömer Kara

Durumum ayandır o günden sonra
Yandı ateşlerde, yakıldı gönül
Çökertti ruhumu duyduğum nara
Vuslat meydanına dikildi gönül

Güle vurgun idim bülbül gözüyle
Yaşadım yıllarca kara yazıyla
Düşman taşı değil, yârin sözüyle
Kahrından kahroldu yıkıldı gönül

Bir mum aleviydim güneşe karşı
Kapladı dumanım fezayı arşı
Aradım sevdamı bedesten çarşı
Koptu toprağından söküldü gönül

Beyhude yaşadım sensiz kışları
Künye gibi gördüm soğuk taşları
Böldüm seni görmediğim düşleri
Hayal zincirine takıldı gönül

Uçtu gitti vefasıza vuruldu
Darağcı kuruldu, ipler gerildi
Karar celsesinde kalem kırıldı
İdam sehpasına çekildi gönül

9 Haziran 2005-İstanbul

Kul Seymani