Yıkıldı Bu Kent Şiiri - Nezaket Toraman

Gidişinle sarsıldı bu kent,
Ardından artçılar yaşıyordu hasretle bu kalp.
Dönmeyince sen depremler oldu.
Yıkıldı bu kent..
Yürek parçalandı dağıldı her bir tarafa,
Her şeye,her şeye hesap sorarak,
Zülüflü bir gece yardım etti hıçkırıklara,
Sanki bilirmiş karalar bağlamıştı.
Doğmasın diye güne karşı çıkarak,
Ses vermeyince sen
Yıkıldı bu kent..
Özlemi sevdayı sen mi hap setin..Ulaşılmaz oldu..
Bu hangi çaresizlik bu neden kaçış?
İyileşmez kanıyor yürekteki sancı
Görünmez bir lokman taze yaraya..
Tuz basıp,basıp tekrar sarıyor…
Olmayınca sen..
Yıkıldı bu kent..
Uzun beklemeler rafa kaldırıp..sevdaya! .
Arsız bakışların gölgesi düştü.
Gönül bin bir hatıranın peşin de..
Yeni günlere bağlıyor ümit,
Bir sonbaharın son yaprağına,
Dokundukça sen,
Yıkıldı bu kent..
Giden mutlumudur ihanetle bulanıp,
Yoksa pişman mıdır merhametle dolanıp..
Sihirli bir elin değmesi gibi,
Kabuk tutsa kanamasa bu yürek
Affedecek bekli de.gelirsen yok olmayacak,
Yeniden seninle
Yapılaşacak bu kent,,,