Yıkıldı Abbas'ım Şiiri - Muhammed Şehid ...

Yıkıldı Abbas'ım nehri Fırat üste
Belim sındi Zeynep, Alemdar öldü.
Boyandı kanına, vefalı serdarım,
Su meşgi elinde, susuz Abbas'ım

Çadırlarda kızlar, onun yolun gözler
Veda edemeden, giden şehidim
Aşura'ya kadar, gece nöbet tutan
Artık rahat uyu, lay lay Gardaşım

Rugayye su dedi, nasılda utandın
Çocuklar gelince, gözün kaçırdın
Su meşgini aldın, Fırat'a da vardın
Suyu avucundan, neden döktün sen

Abbas'ın sesini, işittim Zeynep gel
Bana gardaş dedi, yardım et bacı
Otuz iki sene gözledim bu adı
Neden Kerbela'da, dedin Abbasım

Bir de yolda gördüm, kesilen kolları
Babamın öptüğü, uzun kolları
O ki elin yoktu, bedeninde Abbas
At üstünden yere, nasıl düştün sen?

Yanına gittiğimde, beni düşman sandı
Dedi bekle namert, Hüseyn'im gelsin
Bunu gördüm Zeynep, bir anda yaşlandım
Ebelfezl'in gözü-ne ok saplanmış

Dedim geldim Abbas, neden kıvranırsın
Dedi affet Huseyn, kalkamıyorum
Dedim sana canım, feda Ebelfezl'im
Dedi sensiz Cennet, zulüm Huseyn'im

Dedi isteğim var, gözümü sil Huseyn
Yüzünü göreyim, öyle öleyim
Gözündeki kanı, sildiğimde bacı
Bir de gördüm alttan, aktı gözyaşı

Dedim Abbas söyle, neden ağlıyorsun
Dedi kızlarından, utanıyorum
Dedim deme gardaş, sudan geçti kızlar
Su yanında susuz, ölen Alemdar

Dedi çadırlara, götürme Huseyn'in
Zeyneb'in derdini, arttırmayım ben
Dedim senden sonra, ümidim kalmadı
Zeyneb'in esirlik, günü başladı

Abbas'ı bıraktım, susuz çölde Zeynep
Annemin sesini işittim Zeynep
Dedi laylay oğlum, rahat uyu oğlum
Anan Zehra geldi, Ebelfezl'im lay

Lay lay Ebelfez