Yıkıldı Şiiri - Murat Bekir Alpars

Yıkıldı

Gözlerine bakınca sesim titredi birden
Kurarken ilk cümlemi girizgâhım yıkıldı.
Karıştırdım yönümü, bir of çektim derinden,
Şaşırdım yol neresi güzergahım yıkıldı…

Mihrimahsın gönlüme gündüzüme geceme,
Parlayan yıldız gibi sen düşünce günceme,
Yeni doğmuştu nurum, aklım şaştı önceme,
Bir ziya da kör oldum nazargâhım yıkıldı…

Sarsıldım birden bire adım atsam yoruldum,
Gitme deyince o ses bir avcıyken vuruldum,
Gözlerine dalınca bir tufan da savruldum,
Ceylan gibi bakınca nişangâhım yıkıldı…

Şahsiyetim kale’mdi, sur'umdu ferasetim,
Gördüğümden korkmazdım gururdu cesaretim,
Ödün verdim kendimden yok oldu basiretim,
Sözlerine ram oldum karargâhım yıkıldı…

Kâbeyi kıble bilir, başka yön bulamazdım,
Hep rızaya kul olur yolumdan kalamazdım,
Züleyha oldun ama! Ben Yusuf olamazdım,
Yoktu benim sebatım, namazgâhım yıkıldı…

Murat Bekir ALPARS

@muratbekalp