Yıkılan Şiiri - Songül Atiş

Depremler oluyor içimde, fırtınalar kopuyor,
Nefesim her an tükenecekmiş gibi boğuluyorum
Tüm benliğim senin hasretinle yoğruluyor
Ben sendeki sensizlikle kahroluyorum.

Seni aradım gezdiğimiz sahillerde bulamadım
Ben senden sonra hiç ben olamadım,
Bizim hikayemiz hep hüzün oldu
Kanayan kalplere merhem olamadım.

Her şeyi şahit yapmıştık ulu bildiğimiz aşkımıza
Güneşi, yıldızı, bulutu hatta ayı bile,
Onlarda sustu senin gibi, konuşmamak üzere
Sustu sonsuzluğu bilinmeyen derinliklere

Gözümden akan yaşın haddi hesabını yapamıyorum artık
Dinlemiyor beni gözlerim isyan ediyor ne yazık
Varsa sen yoksa sen oldu deli yüreğim
Yıktı beni yok etti bu ayrılık

Her şeyimi çaldın sen, beni, kalbimi
Ve her şeyimi yıktın umutlarımı, hayallerimi..
Biliyorsun ki benim bitanem sevdiğimdin.
Ne olursa olsun yinede affettim seni,

Hırçın dalgalara bıraktım sevdamı, benliğimi
Çarptıkça kayalara içimi kanatır, yok eder derinden beni
Durulsa bile deniz ben yine okyanusta kaybolurum
Sensizlikle birlikte ben orada huzur bulurum.

Dağa taşa sor beni cesaretin varsa
Bıraktığın gibi değilim ben bittim adeta
Günler yeniden doğacak yepyeni bir sabaha
Ve yeniden doğacağım her güneşle sana.