Yıkılan Otogar Şiiri - Ümit Turhan

Son hatıramız da yok artık şimdi,
Gözlerine son bakışımı çaldılar;
Ellerini ellerimden aldılar,
Seni son gördüğüm yeri yıktılar.

Giderdim, sanki sen varmışsın gibi;
Gitmekten son anda caymışsın gibi,
Yaptığımı cahilliğe saymışsın gibi
Hayalimi, düşlerimi yıktılar.

Taşındı başka yere, dediler;
“Oradan binersin artık,” dediler.
“Daha güzel oldu, modern,” dediler;
Perişan hâlime tuhaf baktılar.

Bir anda gözüm dönmüştü sanki,
Şehrin ışıkları sönmüştü sanki,
Otogar başıma çökmüştü sanki;
“Su vurun yüzüne, düştü,” dediler.

Sinir servisinde buldum kendimi,
O günden sonra saldım kendimi,
Bir ara muavin sandım kendimi;
“İyice kafayı yedi,” dediler.

Arasan inanmazdım sen olduğuna,
Sen bile inanmazdın sen olduğuna.
O gün gittiği son yolculukta
“Hayata gözlerini yumdu,” dediler.