Yıkılan Kentler Gibi...

Şehirlerin yıkıldığı bir zamanda
Gel !
Gel yani başıma....
Çök dizlerinin üzerine işte orada...
Çök ! Çekinme dök gözyaşlarını...
Eğer gelirse gözlerinden bir yaş
Aramızdaki herşey bitti sakın sanma...
Donarsa gözlerinde o yaş ; yine korkuya sarılma....
Ben hep orada olacağım bunu biliyorsun...
Bu şehir varsa seninle var ....
Gideceksen yine, yük yapma beni gönlüne...
Mânası yok , sözlerim kiyafetsiz kalır bilirsin...
Faydası yok taşımanin beni gönlünde yıkılmış kentler gibi....
Faydasız; bu zaman o zaman değil....
İnan çok oldu buradan göçeli turnalar
Anlamsız ; parçalanmış bir resim değil bu sevgimiz...
Küllerini arıyorsun ya, yapma ....
Sana verdiğim kolyeyi hâlâ taşıyorsun boynunda niçin ?
Soruyorum, seni benden çalan sana....
Sakın cevap verme, zaten artık gitmiyor parmaklarım o tuşlara...
Kitleniyor, dalıyor gözlerim nereye bilmem...
Ne sen aynısın, ne seni bir zamanlar seven yüreğim...
Bizi ayıran , hayat değilse çok yazık....
Bizi ayıran sen isen....
Bizi ayıran ben isem...
Birbirimizden ayrılıp o istasyonda yine koşmadiysak birbirimize...
Kilitler vurduysak incinen gururlarimiza ...
Onarmadiysak kendimizi ; bizi...
Geldiyse perona ayrılıklar treni....
Düştüysek birbirimizin gözünden....
Sonra dilinden....
En son gönülden....
Görmek ; dokunuştan ibaretse....
Göz görmeyince gönül katlanır diyemiyorsak artık birbirimize
Gözden ırak olan gönülden de olur sözleri dilimize yer etmişse....
Birşeyler bizi o ayrılığa itiyorsa...
Bir rüzgâr kâfi...
Bir yabancı gibi bakabiliyorsan suretime
Yarım yamalak bir tebessüm , sarıp sarmalamak gelmiyorsa o an içimden....
Yırtıp atamiyorsak elimizdeki biletleri...
Aramızdaki herşey sahte mi ?
Cevapsız bırakılan sorularla gitmek yeni hayatlarimiza...
Birşey başlamadan nasıl biter ?
Belki de hiç başlamamıştir ...
Belki de ; çocuklar gibi saklambaç oynamışizdir...
Dolaplar ardında saklanarak binbir suretlerimizle...
Oysa ; ana sütü gibi aktı o gülüşlerin...
Dün gibi hâlâ hatırımda...
Elini bana doğru uzatırken diyordun
Tanıştığımıza memnun oldum...
Kaç asır geçti unuttum ....
Şimdi tanışmiyor muyuz?
Sevgimi istiyordun , denize susamış balıklar misali....
Sevmeseydim, kim inanırdı derya aşkıma...
Ayıp olurdu yedi cihana ...
Derya gibi severken seni ....
Karaya vurdu bütün iskeletin...
Yıkıldı bütün kentler
Yıkıldın sen
Yıkıldım ben ...
Yıldızlar yere düştü...
Tutamadım , tutmak isterken ....
Duvarimdaki resmini eskiciye verdim bugün
Kurtuldum nihayet senden, gölgenden...
Belki kıymeti bilinmez , satılır yok yere...
Belki atılır bir köşeye unutulur...
Sen unutulur musun ...
İnsansin sende...
Sen girdiğin her kalpte mi iz bırakırsın?
Eskici ne bilir seni...
Ne bilir insanlar o istasyonda seni beklediğimi...
Sana göre beş sene...
Bana göre bir asır...
Gönül takvimi farkıdır bu, bilmezsin...
Seni senden uzaklarda seveceğimi nereden çıkardın bilmem ...
Bugün sever, yarın yok ederim ...
Sen bile varlığından şüphe edersin...
Birgün, giderse elin o tuşlara, bırak ...
Gönlümdeki yerin çoktan silindi...
Hayat ne gariptir bilirsin...
Bir zamanlar seninle can ciğer...
Şimdilerde düşman bile değiliz...
Sana anlatmak isterken, beni sustururdun...
Hadi şimdi sen sus...
Hadi sussun izin ver...
Sussun bütün sesler...
İnsan düşmanını bile bağışlar diyeceksin
Ben senden hiç nefret etmedim ki...
Aynalara bakamazken bile...
İnsan nasıl bağışlar söyle...
Yokluğunda yıllarca yaşattığı sevgiliyi...
O ölmesin diye kendini öldürürken ...
Zehire balı katarak içerken...
Nasıl bağışlar?
Ondan çalınan neşesini...
Nasıl öldürmek isterken yaşatır her hatırasını ?
Yada söyleme,sus !
Beni bahtiyar mi eder sevgiliden gelecek bir haber !
Bu dünyada yaşadığını unutmak isterken...
Yıkılan kentler gibi çek git...
Büsbütün...
Rüyalarda bile sevilmez öyle sevgili...
Kirlendi bütün hatıralar...
Ne aklanır ne paklanir...
Bir selamımı söyle içinden geçen şarkılara
Dilerim, ömrünce susarlar...