Yıkılan Kale Şiiri - Necdet Arslan

............................The past is never dead,its not even past!
..................................................................William FAULKNER

Rüzgardılar birden sustular,birden
Hırlaya soluya
Öfke öfke inledi ak ışıklar
Yüzü kızardı umudun

Oysa daha dün kalabalıklardaydılar coşku coşku
Emek emek
Yurttaş yurttaş
Birden ihanetle kalakaldılar

Birden ayaklandılar,birden
Aykırı bir duruş sırıttı
Edilgen çadırlardan

Yıldızlar çoğalamadı
Güvercinlerin kanadı kırık
Su toprağına sızmadı
Bileklerine zincir dolandı yazgıların

Oysa yüreklerdeydiler ilke ilke
Tozlar savruldu hortum hortum

Hizip hizip
Arsız arsız
Soytarı soytarı

Ufaldıkça ufaldılar

Birden söndüler,birden
Bu ne döngü,bu ne pandomima

Kir
Nefret
Yüzsüzlük
Dahası da var
Çelik oktular büküldüler altı koldan

Oysa uçacaklardı Anadolu’mda üveyik üveyik
Kız –kızan, yağız,deli boran
Birden döküldüler,birden

Geleceğe uzanan ne varsa
Dal dal,kol kol,yol yol
Birden kuruttular,birden
Birden,kırdılar,birden
Birden tıkandılar,birden

Oysa ışın ışın güneştiler
Yak(a) madılar
Oysa devrimdiler ak ak
Dalga dalga ak(a) madılar….

Harmandılar
Sav’ruldular