Yıkılan Bir Aşka Şiiri - Zeki Günay

Demişsin yalvarsın affettim onu,
Kendini Allah’mı sandın be gülüm.
Sadece Allah’tan af dilerim ben,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Kul hakkı gözetirim haktan ötürü,
Kula yalvarılmaz bilmez misin sen.
Aynaya baktın, kendini ne sandın,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Her istediğin gelecek mi sandın,
Kendi dediğine bak kendin kandın.
İnsandır bu dedim kalbime aldım,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Söylediğin söze inandım kandım,
Ben sana böyle nasıl da aldandım.
Her şeyi gönlümce olacak sandım,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Ne güzel hayaller kurmuştum ulan,
Sevgin şu aşkın her şeyin yalan.
Bana demişlerdi bu kız bir yılan,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Körmüş şu gözlerim görmedim seni,
Ben mi seni çok sevdim sen mi beni.
Git gözüm görmesin bir daha seni,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Ömrümü hayatımı zehir ettin,
İsteğin zengindi, buldun da gittin.
İnan gittiğin gün sen çoktan bittin,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

O zengin seni bir kızama satmış,
Kolundan tutup ta sokağa atmış.
Şu bağrımı yaktığın gibi yakmış,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

Utanmadan karşımdasın öyle mi?
Artık değiştim diyorsun böyle mi?
İstemem seni ihanetin kadını,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

İhaneti Zeki seninle tattı,
Yıllar önce seni kalbinden attı.
Gitmeden söyle beni kaça sattın,
Yıkılan bir aşka ben boyun eğmem.

OZAN ŞAİR: ZEKİ GÜNAY
18.02.2010