Kimseyi gözü görmez bu gidişi nereye
Nefsine mağlup olmuş eli kolu bacağı
Yapılan tüm iyliği atıverdi dereye
Düşünmez ki birdaha dolacak mı kucağı
Kininden nefretinden kan kusacak gözleri
Sakin ol biraz desek konuşturmaz bizleri
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta