Yıkılacak Şiiri - Bekir Dalkıç

Dedemin elinde derin yarıklar.
Pembe Vazelin,
Acı,
Ameliyat...
Zulasında saklardı tütününü.
Derdi ki;
"hadi gitte bi yokla, içmesen de kokla."

"Dede kal, ne işin var sanki köyde?
Toprak bir dam, azın.
İğde ağacın, ağrıların...."

Gördüm çökmüş o dam da, kurumuş acı badem ağaçları,
Yaban olmuş yemyeşil harım,
Kalmamış ne paket ne de zula.
Aradım aradım bulamadım.

Yarılmaya başladı benim de toprağım susuzluktan.
Artıyor ağrım.
Bir sürü vizite, ilaç.
Ağardı tepemdeki teller de.
Kırış kırış oldu ruhum uykusuzluktan.
Dedim ne kalacak ki geriye bu ellerde?
Sönecek şimdi tüten ocaklar.
Kalmayacak ne kap, ne de kacak.
Yıkılacaklar bir gün bu evler de.
Yıkılacak.

Dedemin elinde derin yarıklar.
Pembe vazelin,
Acı,
Ameliyat...