Yıkıl Karşımdan Şiiri - Hüseyin Soniş

YIKIL KARŞIMDAN

Ne de çabuk geçtin be hayat!
Sayende artık yaşamak ta gelmiyor içimden,
Çıktığım her yolu, sanki at koşturur gibi nefes nefese kat ettiğimi hatırlıyorum da..!
Bir zaman, bir baharın kuytu bir gecesinde ansızın fırlayan yüreğimin geçmiş tüm çarpıntılarını, kadere direne direne kökünden silip süpürmeyi, sevdamın adını dağlara taşlara yazarak, bütün düşlerimde sayıklamayı, yada, hiç göz kırpmadan güneşin tam öğle vaktinde ona bakar gibi bakmayı ve onu incitmeme adına sol yanıma yatmamayı ezberlettiysem de zavallı aklıma,
Gözlerimi alıştıramadım bir türlü kendime,
Gülümsemek gelmiyor artık içimden,

Sen, her şeye rağmen, her fırsatta özümün yunacağı mermeri işaret ediyorsun ya bana sinsi sinsi saklandığın yerden,
Yıllarca onun için biriktirdiğim bütün şiirlere, hikayelere o kadar çok hasar verdin ki gizli gizli..!
Senden tüm beklentilerim, umutlarım, tahammüllerim, sevinçlerim ufaldıkça ufaldı sayende,
Bakışlarıma bile sis çöktürdü aşka dair kifayetsizliğin,
En heyecanlı isteklerimde bir tek kıvılcım bile bırakmadın,
Ya telefonda,
Ya kapıda gözüm,
Saatin tik takları, odamın isli camlarına değil de, beynime çarpıyor sanki takır takır,
Patladı patlayacak, giderken yüreğime astığı bombalı pankart,
Bir zaman birlikte kapısından kovulduğumuz ecelin ayak seslerini duyar gibiyim!
Ve hiç tüylenmemiş bu sırılsıklam aşkın uçurumunu dahi özler gibiyim.

Ama yoruldum…
Toy bir bahar akşamındaki sahneye kilitlenmiş yaşlı bir adamı oynamaktan
Gördüğüm her surette, onun bakışlarındaki kasırgayı aramaktan..,
Duyduğum her fısıltıyı, hala koynumda sakladığım o munis arzularına yakıştırmaktan,
Yoruldum…
Ateşi söndürülmüş şiirlerin satır aralarında kıvılcım aramaktan.
Neyi..!
Kimi bekliyorsa soluksuz kadavram..!
Çıkagelmiyor işte, bunca yıl kulağımı çınlatan masal,
Duyamıyorum artık sayfaların zeminine çarpa çarpa öldürdüğüm kelimelerin sesini,
Ama her alaca karanlıkta,
Bir başıma,!
Dudaklarımda karanlığın o hazin ıslığı varken sevdaya dair..,
Merak etmeyin dostlar..!
Ondan başka kimse öldüremez beni.

Neyimize kızdın be hayat?
Neden hala öfke kusuyor karanlıkların?
El ele tutuştuğumuz her fırsatta neden kıyametler kopardın yeryüzünde?
Terk edilmiş şehirlere döndürdün bütün umutlarımı,
Delirmenin kıyısında...
Çıldırmanın arefesinde garabet tespihleri çekiyor basiretsiz aklım,
Ah ulan hayat…
Kırılmadık yanımı bıraktın da haberim mi yok!
Yaşatmadığın ızdırabın kaldı da zamanın mı yok?
Sen bana çarpa çarpa, her fırsatta bütün illegal birikimlerini üzerimde denedin zaten,
Lakin, bilmediğin bir şey var…
Ben de, sana çarpa çarpa, çaresizliğimin karanlığındaki kurdun koynunda uyumasını öğrendim,

Sevdanın doruklarına tırmana tırmana nasıl düşülür..,
Ölümün demirlediği ruhların arasında nasıl sağ kalınır onu öğrendim,
Demedi deme..!
Bir türlü yatıştıramıyorum, bütün siperlerini düşürdüğün dirayetimin öfkesini haberin olsun.
Ne senin gizemli birkimlerinin umarsız ideolijisi kavrayabilir benim tek kişilik mutsuzluğumu,
Ne de başka alemlerin arşivine sığar benim hayallerim,
İşte bu yüzden…
Herşeyim dediğim,
Lakin..,
Bir o kadar da biçimsiz olan bu sevdanın..!
Ne şiirleri tükenir, ne hikayesi biter.
Onun için uğraşma artık benimle..!
De get…
Yıkıl karşımdan.

Aşıklıoğlu
Hüseyin 29-06-2020