Yıkıl Be Kadın Şiiri - Kemal Özavcı

Gönlümü yordun, bittim tükendim,
Her duada Hak’tan sevgi dilendim,
Çok sabrettim ama az söylendim,
Durma, karşımdan yıkıl be kadın!

Ümidim vardı olmamızdan yana,
Bekledim senelerce yana yana,
Usandırdın da kaçtım her bir yana,
Durma, yanımdan çekil be kadın!

Seviyorum dedin dilde bıraktın,
Kendini düşündün beni bıraktın,
Ne merhamet ne de vicdan bıraktın,
Düşün, bu ne şekil be kadın!

İnsandır işte ektiğini biçer,
Günü gelir keder senide seçer,
Sandın ki devran böyle gelip geçer,
Topla başına akıl be kadın!