Yıkık Sevda Şiiri - Tolga Saygılı

YIKIK SEVDA

Son bahar yaklaştı kentime
Fırtınalar kopacak gönlümde
Bulutlar çakışacak gökyüzünde
Yağmurlar yağacak bardaktan boşalırcasına
Oysa ben daha baharımı yaşamamıştım ki.
Evimin terasından bakarken gök yüzene
Kuzey yıldızlarını gördüm çok güzeldi
Bir yıldız olmak istedim o an
Kimisi sıralı kimisi bir birine bakıyordu
Kimimside benim gibi yalnız ve tek ti
Ben daha yıldızlara doymadan gün ışığında çekip gittiler.
Oysa ben
Güçlü kuvvetli akıllı olmak zorundaydım
Böyle kendimi bırakmak yakışmazdı bana
Hele birde yalnızlığın koynun da yaşarken.
Yaş geldi kırka hayat bundan sonra zor bana
Eskisi gibi çiçekler açmayacak
Güneş her gün güzel doğduğu gibi doğmayacak
Belki en çok sevdiğim yıldızlar bulutlarda kaybolaca
Oy deli sevdam beni ne hallere getirdin
Beni feleğin çemberin den bin kere geçirdin
İnsanoğlu bir kere geçemezken feleğin çemberinden
Yıkılasın sebebim olmayan derdime keder ekledin
Dertlerle kaldım baş başa
Oysa sen yoktun çok uzaktın buralardan
Ben yürek yakan türküleri dinlerken
Ben acı keder içindeyken sen zevki sefada
Yıkılmayacağım bunu unutma yemin verdim alla hıma
Yıldızlarım kaysa da gökyüzünden
Sabahları güneşim doğmasa erkenden
Buz kesse de bedenim
Derdim benim derdim hep içimde sakladım kimseye diyemedim.

TOLGA SAYGILI 15.08.2011