Yıkık Odalar Şiiri - Barış Yeşiltaş

YIKIK ODALAR


Yıkık odalar, sessiz çığlıklar,
Duvarlarda yankılanır eski şarkılar.
Her köşede bir anı, bir hüzün saklı,
Ayrılık rüzgarı, hatıralar paslı.

Pencerelerde solmuş çiçekler,
Bitmemiş mektuplar, dökülen heceler.
Aşkın hayaleti dolaşır durur,
Yitik umutlar, kalpler buruk.

Ahşap döşemede adımların sesi,
Yıllanmış yalnızlığın nefesi.
Her tahtada bir fısıltı, bir inilti,
Yıkık odalar, kalbin en kırık hali.

Kırık aynalarda yansıyan yüzler,
Geçmişin izleri, kapanmayan közler.
Her dokunuşta bir sızı, bir acı,
Yıkık odalar, ruhun en son sığınağı.

Perdeler aralanır, ay ışığı sızar,
Unutulmuş düşler, yavaşça susar.
Her gölgede bir hayal, bir özlem büyür,
Yıkık odalar, anılarla ömür sürer.

Gece çöker, hüzün doğar,
Yıkık odaları karanlığa boğar.
Her sabahla birlikte bir acı filizlenir,
Yıkık odalar, sonsuza dek inler.

Küflü duvarlarda asılı resimler,
Solmuş renkler, kaybolmuş isimler.
Her fırça darbesinde bir hüzün saklı,
Yıkık odalar, hatıraların müzesi.

Tavan aralarında saklı sandıklar,
İçinde eski aşklar, kırık umutlar.
Her sandıkta bir sır, bir gizli keder,
Yıkık odalar, geçmişe açılan bir tünel.

YAZAR: BARIŞ YEŞİLTAŞ
TARİH: 14.05.2025
SAAT: 06:30