Yıkık mezar taşı Şiiri - Akif Tütüncü

Yıkık mezar taşı
Elimde silgiyle yaşama başlasaydım
Büyümeyen çocukluk yanımı silerdim.
Aile boyu alabora yolculuğuydu benim çocukluğum.

Mavi ışıklarda uçuracağım martım olmadı benim hiç
Dudaklarım hep kuru kaldı,öpememekten sevdiklerimi.
Yüzüm çizgilerden taşan,anlatamadığım kelimelerle doldu
Hayat durağında bekleyen,yolculuktu bütün yaşadığım.

Eşit değildi adımlarım insanlarla.
Ben birkaç adım atardım
Onlarsa bir
Kavuşurlardı benden önce yaşam oyununa.

Bütün hazinem, beslenme çantamda biriktirdiğim hüzündü.
Birde ismini okuyamadığım, yıkık mezar taşı.