Yıkık kentin çocuklarıydık biz,
Güneş doğmazdı gecelerimize,
Bizim günlerimiz hep karanlıktı,
Müslüm Gürses dinlerdik sessiz bir köşede,
Hasret rüzgarları eserdi gönlümüze,
Adını sen koyardık gurbetin.
Ayağı kayan bir çocuk
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Devamını Oku
Kadar şaşkınım, bilemedim
Düz yolda yürümenin imlâsını
Kanayan dizlerime bakıp da
Ağlamayı öğrenemediğim gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta