Yürüyorum yıkık kentin ıssız sokaklarında,
Gidiyorum bilinmez bir yolun uçsuz bucaksız sonuna,
Hissediyorum çok yaklaştım beyaz,bembeyaz sonsuzluğa.
Şimdi yaşarken son demini ömrümün,
Kayboluyorum yavaştan,sessizce büsbütün.
Koşup ulaşamadığım hayallerimi canlandırıyorum ulaşmış gibi,
Yaşayamadığım yılları,ayları,haftaları, günleri, saatleri düşünüyorum yaşamış gibi..
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta