Yürüyorum yıkık kentin ıssız sokaklarında,
Gidiyorum bilinmez bir yolun uçsuz bucaksız sonuna,
Hissediyorum çok yaklaştım beyaz,bembeyaz sonsuzluğa.
Şimdi yaşarken son demini ömrümün,
Kayboluyorum yavaştan,sessizce büsbütün.
Koşup ulaşamadığım hayallerimi canlandırıyorum ulaşmış gibi,
Yaşayamadığım yılları,ayları,haftaları, günleri, saatleri düşünüyorum yaşamış gibi..
Hoşçakal ömrüm, kayboluyorum yıkık kentin ıssız sokaklarında.
Kayıt Tarihi : 30.1.2019 03:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!