Yaklaşırken yanımdaki kılavuz, "Yok" diyordu
"burada kimse, durmayalım, bu bir yıkık binadır! "
Yaklaşınca durdum baktım içerisi tam takır,
Koca zaman sert eliyle ezmiş idi bu yurdu.
Ruhuma bir acı, sessiz, garip elem duyurdu,
Etrafında gördüğüm o baldıranlar, o katır
Tırnakları, o kamışlar, o çalılar... Bir ağır
Hasta gibi hepsi sanki baygın uyurdu.
Sonumuzu, akibeti düşünmeye başladım:
"Niçin böyle yürüyeyim, üzüleyim her adım,
"Şu hiçliğe bile bile gidiyorken..." diyerek
Dalıyorum, bir koğuktan beklenilmez bir uçuş,
Bir kahkaha koptu: "Yürü, yaşayana yol gerek..."
Dedi sandım üzerimden gelip geçen bu baykuş...
Kayıt Tarihi : 18.5.2016 16:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ömer Seyfettin](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/05/18/yikik-han.jpg)
TÜM YORUMLAR (6)