şimdi seni özlemek mi dersin bu hissettiklerime
yoksa sana aşıkmıyım neyim ben
bir umut versen yaparım yeniden yıktıklarımı
bakışlarının kurbanıyım sadece ben…
parmaklarım saç tellerin kokuyor
gögsümde gözyaşların
anılarım canlanıyor seninle
Ben senmişim zamanında kalbinde
Ne zaman ağladık,
Birbirimizi unutacak kadar
Ve sen köprülerinden geçerken başkalarının
Ben senin yıktıklarını onarıyordum yüreğimde
Neyim var ki senden başka?
Yada neyim kaldı geride kalanlardan
Yıkık duvarların ardında keşke sende olsaydın
Belki ozaman daha kolay olurdu
İçimize bir başkasını almak….
Kayıt Tarihi : 5.2.2012 19:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ferhat Manav](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/05/yikik-duvarlarim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!