Yıkık Duvarlar-II Şiiri - Uğur Deniz Ülk ...

Anatomik bir aşkın
Otopsi güncesinde
Sana duyduğum hazzın
-En ölüsünden-
Yitik bir anlam bıraktım
Boynuna...

Bana ördüğün duvarlar
Betonarme isyanlar çoğaltırken
Hayatımdan kovulmuş bir mavinin
Bulutsuz penceresinde
Tek düze
Tek bir dize yazdım buğulu cama...

/Yenmek, yenilmek...Aynı şeydir aslında.../

Hüznü baz alan
Çoğalan, büyüyen, yetişen, olgunlaşan
Yalancı bir tebessümdür aşk...

Sende beni bilmek
Senin toprağına gömülmektir...
Sende beni bulmak
Sensizliğin sokağında yürümektir...
Sende beni sevmek
Sende doğmak, sende büyümek, sende ölmektir....

/Susmak, konuşmak...Aynı şeydir aslında.../

..........

Bana ördüğün duvarlar
Betonarme korkular çoğaltırken
Şimdi -dizleri kanayan- cesaretin
Çocuksu bakışında
Eksilmeyi
Eksiltmeyi öğreniyor senliğim...

/Büyümek, yanılmak...Aynı şeydir aslında.../

Bir deniz kıyısında
Eriyen, karışan, dönüşen, doluşan
Saklı bir ağız tadıdır aşk...
Ve dünsüz, yarınsız bir şehirde
Çıkmaz sokakların
Enkaz bakışlı duvarlarından
Bir zindan kurabilmektir gözlerinde...

Sende beni sarmak
Issız bir gecede üşümektir...
Sende beni sormak
Bir bilinmezi düşünmektir...
Sende beni sürmek
Yüreğinde sakladığın bir sırrı
Avuçlarından kayıp düşürmektir...

/Kalmak, gitmek...Aynı şeydir aslında.../