Yıkık Dünya Şiiri - Bahadır Özcan Akbaş

Anlayamadım bir şey, hala ben bu hayattan,
Mahrum kaldım nedense, mutluluk denen tattan,
Geçmez bir türlü gönül sevda denen inattan,
Doğarken kaybetmişim,kurtulamam ki mattan.

Diyar diyar dolaştım,bulamadım dost hala,
Baktım ki tek kalmışım,bir de çıkınca yola,
Yardım etmez kimseler,bakmakla sağa sola,
Hayatta olmalısın hem gemi hem pusula.

Aşk diyarını gezdim,bulamadım candan yar,
Sevda dedikleri şey,meğer hakikaten nar,
Daim yanar yüreğim,hem de boşuna yanar,
Kalmadı görmediğim sevdiklerimden zarar.

Ne umut var ne hayal,mutlu edecek beni,
Böyle yaşamaktansa yeğler insan kefeni,
Kaptansız kaldı gemi,kim çevirir dümeni!
Kabre bile koymazlar sahipsizce öleni.

Anladım ki dünyada,ne dost var ne de canan,
Olmayacaktır bana,benden başka bir yanan,
Her şey göstermelikmiş,yalanmış hepsi yalan,
benim tek sevgilim var,O da beni yaradan.

ERZURUM’1989