Geçenlerde, Köyümün Değirmenini gördüm
Yıkılmış yok olmuş, duvarı da kalmamış
Heyhat !Ne arayanı, ne de soranı, kalmış
Köyümün Zellicenin, Yıkık Değirmenini!
Oysa Benim çocukluk, hayallerim vardı orada
Sırtımızda bir teneke buğday, götürürdük
Büyükler adına da, ağnağaz derdi, öğütürdük
Yazık Benim Köyümün, Yıkık Değirmeni!
Ne arpalar ne buğdaylar ne tahıllar öğüttü
Nice insanların, hayatları, hayallerini yuttu
Bir bakıyorum da; O eski devranda bitti
Niceleri Çekip Gitti, Yıkık Değirmenden!
Tahsin der; Değirmenin ayarıyla oynardık
Buğday unu ince olsun diye, bunu yapardık
Güya bunları kendimize, neşe sayardık
Şimdi Seni Bulamıyorum, Yıkık Değirmen!
Ankara – 13.12.2019
Tahsin Koç
Kayıt Tarihi : 7.3.2020 17:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi: Köyümüzün Bir Değirmeni vardı (Timur'un Değirmeni) onu yaktılar Değirmenle ilgili Çocukluk anılarım
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!