Yıkık bir şehir gibiyim !

“ Kaldım böyle ortada !”

Umudumu kaybettim, bundan böyle dağılmış
Viraneye benziyor, öyle bitap hayatım !
Enkazların içinde, çaresizce bağırmış
Yıkık bir şehir gibi, böyle harap hayatım !

Gezdiğim tüm yollarım, çıkmaz tuzaklarda hep
Mutluluk denen o semt, benden uzaklarda hep
Ayağımın altından, kayan kızaklarda hep
Yıkık bir şehir gibi, böyle harap hayatım !

Kalbimin temelleri, zemininden sökülmüş
Sıvaları dert ile, birer birer dökülmüş
Gökdelendi bu sevdam, beli çoktan bükülmüş
Yıkık bir şehir gibi, böyle harap hayatım !

Hiç kimse gelip burdan, enkazımı kaldırmaz
Gören bakar durur da, bir gün olsun aldırmaz
El uzatıp içerden, sevgisini daldırmaz
Yıkık bir şehir gibi, böyle harap hayatım !

Kimliğini kaybetmiş, gittiği her rotada
Zaten ömür bitiyor, doluyor bu kotada
Hiç kimse umursamaz, kalmış işte ortada
Yıkık bir şehir gibi, böyle harap hayatım !
Viraneye benziyor, öyle bitap hayatım !