Yıkanma Gönül Şiiri - Evrim Evrensel

Sevgimi verdiğim meğer kahpeymiş,
Önüne gelenle günün gün etmiş.
Köprüler altından çok sular akmış,
Namusu olmazla takılma gönül.

İnsanın kancığı böyle olurmuş,
Kimle gezer, kimle yatar kalırmış,
Erdemlere boşverip eder alaymış,
Namussuz sularla yıkanma gönül.

Adaleti batığın olmaz Adili,
Ali, Veli, Erdinç, Harun, fazılı,
İzmir, Çanakkale, sırda gizili,
Tutma sözün salla sakınma gönül.

İnsan onurunu bilmeyen kancık,
Herkese dağıtır çok mavi boncuk,
Kırk yalan hayatı, oysa yalancık,
Ambarı dünya alır ıkınma gönül.