Yıkanan Adam Şiiri - Hayriye Emel Çalışkan

Kalktı yüzünü yıkadı adam,
Yattı yüzünü yıkadı,
Ebesi yıkadı doğduğunda ilk,
Anası yıkadı çocukken çabuk büyüsün deyip
Daha sonra yıkadı kendini haftada bir,
Kalmadı elinde,yüzünde hiç bir kir,
Sabah yüzünü yıkadı,
Akşam ayaklarını-yüzünü,
Yıkadı-yorulmadı yıkanmaktan,
Büyüdü yıkadılar insanlar hergün,
Amiri yıkadı haftada bir,
Karısı üç öğün yıkadı,
Oğlu ve öğretmenler karne zamanı,
Alacaklılar yıkadı aybaşlarında,
Biraz zam istedi çok parlattıklarında,
Adam artık bıkmıştı yıkanmaktan,
Yıkanmam dedi,artık tövbe yıkanmaktan,
Yıkanmaktan tam kurtulduğu an,
Onu son defa yıkadılar,
Yıkanmaktan bıktığına bakmadan...