Yıkamaz Bizden Başka Şiiri - Güler Kavlak

Genç, ihtiyar,
Erkek, kadın,
Yanıyorlardı,
Vatan, Bayrak Millet aşkıyla.
Dini, dili, ırkı, mezhebi
Ne olursa olsun
Olmuşlardı bir vücut,
Koca bir beden.
Allah, Peygamber aşkıyla.
Ağızlarında,
Allah, Allah sesleriyle,
Yeri göğü inlettiler.
İmanla yükselen sesleri bile,
Yeterdi düşmanı,
Alt etmeye.

Top tüfekle,
Birbirine kenetlenerek
Yüreklerindeki imanla,
Sürdüler vatan toprağından,
Çanakkale’de toplanan düşmanı.

Siper için kazdıkları,
İçinden oluk oluk akan,
Şehitlerimizin al kanıyla,
Sulanmıştı vatan toprağı.
O topraklarda gezerken bile,
Duamız eksik olmamalı.
Ruhları şad,
Mekânları cennet olsun.
Minnettarız yurdumuzu,
Düşmanın elinden kurtaran,
Atalarımıza.

Bize emanet ettiler bu güzel vatanı.
Ey sonraki nesiller,
Sahip çık,
Vatan’a, Bayrağa.
Vatan kolay alınmadı,
Bütünlük kolay kuruldu.
Çünkü hepsi imanlıydı,
Bağlıydı millet birbirine.
Bütünlüğümüzü bozmayın,
Bozanlara göz yummayın.
Vatan toprağında,
Şehidimin al kanının,
Üstüne düşen, Ay yıldızlı,
Bayrağımızın altında,
Yaşayalım hep birlikte.

Düşmandan dost,
Yüze gülenden Yoldaş,
Küçük görenden Arkadaş,
Arkandan konuşandan,
Kuyunu kazandan,
Komşu olmaz.
Yok, bizden başka,
Bizim gibi birbirine bağlı,
Millet.
Askeriyle, polisiyle,
Vatan toprağında yaşayan insanlarıyla.
Sahiplenelim, sahip olalım,
Bayrağımıza, Vatanımıza milletimize.

Dört tarafımız dost gözüken,
Düşmanlarla dolu,
Hepsi bekliyor kuzgun gibi.
Ama biz,
TÜRK'ÜZ
BÜTÜNÜZ
Yıkamaz bizden başka,
Bizi hiç kimse.