Yıkadım astım güneşe Şiiri - Meksen Kılınç

Bir Gülüşün kaç gülistan eder gözümde,
Yanaklarından süzülen her damla yaş bile,
Kaç bulutu ağlatır, düşürür gamzelerine,
Bulutlar Yüzünü Nasıl Döksün yeryüzüne …

ömrünün kaçıncı baharında açardı papatyalar,
zamansız mevsimlerden nasıl kaçardı kuşlar.
gül kokusu nasıl dolaşırdı saçlarına, rüzgarlarla..
En güzel hangi mevsimlerde dokunurdu ellerin bana…

ellerin ne zaman boyandı gök kuşağının rengine
ağıtların ne zaman acı acı düşerdi matemin diline
ne zaman hasat edilirdi gökyüzünden kayan yıldızlar
peki nasıl toplanırdı denize düşen yakamozlar…

Ne zaman tutulurdu Ay,tenine ışık renginde,
Ne zaman vurulurdu aşkın rengi gül yüzüne,
Yağmurlar Saçlarını hangi mevsimlerde yıkardı,
Saçların, gökyüzünde ne zaman toprak kokardı…

ben suları bile ıslatamazken yağmurlar altında
bir aşkın sebebine,Yıkadım astım ruhumu güneşe
buz tuttu gözlerimin yaşı, aşkın közünde bile
Yandıkça kurumadı sevdam,ıslandı aşk ateşinde…
13/12/2021
Meksen KILINÇ