Ben ömrümde kimseye eğilip bükülmedim,
Sen kimsin ki be zındık tartın ne karatın ne.
Hiç fesimi alıp ta köşeme çekilmedim;
El öpüp eğilirdin dayılık muradın ne.
Sanıyorum şaşırdın yordamını yolunu,
Kesmeye gücüm yeter bil o sivri dilini.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta