Yiğitlerin Tunaya doğru koşardı atları

Eskiden yiğitler kendinden geçer,
Oğuz içinde yaşardı yurtları.
Rüzgara karşı sanki kanat açar,
Tunaya doğru koşardı atları.

İnancı uğruna canını adar,
Türkün töresiyle hareket eder.
Yiğitler düşmanla savaşa gider,
Ordular ile aşardı sırtları.

Nehir misali derelerde akıp,
Millet olarak engelleri yıkıp.
Işık gibi Ergenekondan çıkıp,
Destanlar ile coşardı kurtları.

Toprağın üstüne aksa da kanım,
Ülküyle kalbi çarpıyor insanın.
Dağlarda Bozkurdu gören kimsenin,
Tarih boyunca düşerdi kartları.

Sözüne inanıp kanma körlerin,
Yoksa değeri kalır mı yerlerin?
Yusuf ile şehit düşen erlerin,
Bu gün yeniden yeşerdi adları.