“İt ürür kervan yürür” derdi atalarımız,
Sözümüzden önce çıkardı yola, atlarımız.
Cenkte, bozkırlarda açılırdı kanatlarımız,
Kaval, ıslık, kopuz çalardı dağda yiğitler.
Kılıçlar kan kokar, urbalar yamalı olurdu,
Mücahitler, at üstünde yiyip hem uyurdu.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta