Yiğit Yurtal Şiirleri - Şair Yiğit Yurtal

Hiç mi acımadınız dedim içimden,
İçimdeki bir haykırışın başlangıçıydı bu aslına bakarsanız,
Sakin başladığına kanmayınız,
Öylesine hırçın öylesine acımasız bir haykırış bu,
Bizede böylesi yaraşır değil mi zaten,
Yavaş yavaş eritiyor içimi,

Beynim acıyor Sayın Doktor,
Aldığım her nefeste yok oluyorum,
Kimsesiz can veriyorum,
Soruyorum Doktor,
Bi insanın kalbi yalan söyler mi?
Benim kalbim bile bana yalan söylüyor,

Sakin olamıyorum,
Saçlarımın arasından uzanan rüzgar,
Sıcacık dumanı tüten çay,
Sokakta başı boş dolaşan bir sürü insan,
Utangaç çocuklar,
Eli yüzü kir içinde sokak sanatçıları,

Ölüm gibi sessizdi bu hatıralar...
İçimi tırmalıyordu,
İnceden bir keman sesiydi sanki,
Hatıra treninin klakson sesi;
Ne hoş geliyor neden hoşnut ediyordu,
Sıcak ekmek gibiydi şu hasretin kokusu...

Gazete küpürlerinin sert rüzgarın da etkisi ile savrulmasıyla başlardı her şey...
Çocukça etrafı gözetler sancılı çocukluğumla baş başa kalırdım,
Yüreğimi burkan duygularım asla engel olunamaz bir hal alırdı hep,
Ağlamak ister hatta ağlamak için can atardım,
Gözyaşlarımın duygularımı sakinleştireceğine inanmaya çalışır her seferinde yanılırdım,
Rüzgarın sertliğiyle birleşmiş soğukluğu içimi ürkütürdü hep,

Aramızdaki hasret bağları kopmakta,
Yaşadığımız duyguların tarifi yok,
Tarifi yok diyorum ya sakın hafife alma,
Acı bağlamakta her tarafımızı,
Hatıralar barınmakta her yerde ,
Beraber uzandığımız kanepe,

Sancılı bir çocukluğum vardı diye bahsederdi Süleyman,
Süleyman’ın psikolojik sorunlarını olduğunu düşünürdüm hep,öyle kalmıştı akıl defterimde,
Bu yüzden de hep ona bir baba gibi davranıp hatalarını düzeltmeye çalışırdım,
Bu durumdan rahatsız olduğu söylenemez,
Bu durum beni yoruyordu elbette fakat onun çocukça gülümsemesini görmek tüm yorgunluğumu bir süreliğinede olsa göz ardı ettiriyordu,
Adnan sessiz biriydi,