Yiğit Sevdiğim Şiiri - Hatice Naime Karadağ

Zulmetten bezdiren kaç küsur yaşla
Vurdunmu azından döşün sevdiğim
Fermanlar yazdıran o kalkık kaşla
Akıyor gözünden yaşın sevdiğim

Yüreğin çok güzel mevlam biliyor
Cümle uyanıklar seni buluyor
Hangi dalı tutsan elde kalıyor
Yenmiyor tuzundan aşın sevdiğim

Yüreği çağlayıp kalemi yazar
Kahreder kötüye oyunlar bozar
Diller nağme okur mızrabı tozar
Dinleyip sazından coşun sevdiğim

Bir söyler bin dinler erkanı bilir
Canlar dara düşse koşar da gelir
Yiğitlik düsturu doğruyu bulur
Eğilmez sözünden başın sevdiğim

Yükselen dağları sanki o yapmış
Kabadayı gönlü doğruyu kapmış
Yalandan sevenler yolundan sapmış
Geçilmez pozundan şişin sevdiğim

Nice diller döktüm sözüm tutmadı
Canımdır diyerek değer biçmedi
Dost ile düşmanı asla seçmedi
Gitmiyor izinden işin sevdiğim

Vatana millete ölse söğdürmez
Yaralı yüreğe merhem değdirmez
Zalimin zulmüne boyun eğdirmez
Doğruyu dozundan düşün sevdiğim

Gururu sabrıyla dağlar delinir
Onda yürek engin yiğit bilinir
Kırıp incitsende gönül alınır
Gitmiyor yazından kışın sevdiğim

Allami cihanda dostun yok erim
Tükendi dizimde dermanım serim
Canlarım kıskaçta poyraz eserim
Hileden hüzünden taşın sevdiğim

Ayrılık sözünü canım almadı
Aktı abu hayat çeşmim dolmadı
Sinende yatacak yarim kalmadı
Vazgeçti özünden eşin sevdiğim

şiirlerimin kayıt belgesi vardır