Yiğit Ergün Şiirleri - Şair Yiğit Ergün

düşünmemeye çalışıyorum onu, gözü karalık iyi geliyor
varlığını yoksaymak bir geceyi daha buruk geçiyor
büyüsünü abartmak için içiyorum sanki onca içkiyi
o biraz daha büyüsün diye yükseliyor müziğin sesi

düşünmemeye çalışıyorum onu, açıyor kollarını karabasanlar

stratosfere sığmıyor sabrım
biriktirdiğim kuponlarda katmerli acılar
standart tantana, puslu görüş alanım
düşüyorum öyleyse varım

kadınlaşıyor dokunduğum eşyalar

bir gece ay tepede
ışığının izdüşümünde
bir gece
dümdüz oldu yeryüzü, o gecelik yanıldı galile
ay, ışığını düşürdü gökyüzüne
bir garip küheylan belirdi, gece üçü otuz üç geçe

Telaffuzu haşmetiyle muktedir
Sokakları belediye kıskacında
Adsoylulara değil duygulara sela okunan şehir
Gecesi gri gündüzü beyaz İstanbul

Mazisi yüzölçümünden büyük

geride bıraktığım kentin başımdan atamadığım ağrısı
şiirimin aksı hangi elbisede kırılırsa kırılsın
gazabı siyah kumaşlar üstünde beliren tanrının
laftan batan peynir gemileri, tüm yolların tıkanması

bu masal benim değil

yandığımı inkâr ediyorum anne
ama kimse duymuyor beni bu cehennemde
yılkılar tepiniyor yüzümde
boşluklar kapanmadan daha derinleri açılıyor anne!
ya benim nazım kime geçecek böyle,
sen de toprağa yerleşince?

geçen çağa düşkünüm, onu hiç bilmeden
gelecekten ürküyorum, şimdiki deneyimden
kalbim kapakçığına yaban
ellerim avuçlarımla savaşırken
olmadığım kavramların içine gömülüyorum

piç olan geceden irsaliye
bu harsız ateş ne, bu bıçkın telaş
andayım, kaç büklüm adam
kim bilir nasıl yokuştum dışarıdan
ne iki taklaya gelirdi yaban yüreğim
ne bir pasta gördü partisinde doğum günüm

mesafem değişken
çıkmaz yolum bu evren
kaydırmak istiyorum tasmamı avcunuzdan
bulunmamak istiyorum öyle en ucuzundan
siz(ler)den ve kibrimin genelinden bahsin yeri de değil oysa
son burguya evham kala, psişik algının gölgesinde