Yiğit Benim Annem Şiiri - Gülten Bilir

Ne yiğit kadındır benim annem.
Üç sene boş gezdiğini gören olmamış.
Şimdi 75 yaşında.
Çok yiğit kadındır annem.
Annemin adını hiç duymadım,
Babamın ağzından,
Ona bakarsan annemin ağzından,
Babamın isminide.
Köyünün ismiyle hitap ederdi.
Irfatlı veya annesi,
Annem ise babası derdi.
Bizi hiç şapır şupur öpmediler,
Ayıptı
Doyasıya sevmediler,
Ayıptı
Annemi hiç yüksek sesle,
Konuştuğunu duymadım,
Ayıptı.
Ama bilirdim kücük adamı çok severdi.
Gurbete gittimi babam
Geleçeğini bilirdi.
Aşk hüzün hasret
Hala vardır ikisinde.
Annem babanı hiç üzmedi,
Babam üzsede.
Dedim ya,
Annem çok yiğit kadındır.
Bağ bahce tarla onda,
Ahır hayvan işleride.
Birde bizleri doğurmuş,
Orda burda.
Ben ahırda,
Rahmetli ağabeyim tarlada,
Ablamsa fıratın kenarında.
Ağabeyimden önce
Üç kardeşimi vermiş toprağa.
Büyüdüklerimi görememiş bile.
Dahasını yazmıyorum.
Anber kokan annem
Hep elleri kınalı,
Gülümsedimi altın dişleri ne yakışırdı,
Şimdi onlarda kalmadı.
Babama hep özlemle bakardı.
Halada öyle bakar ya.
Eskiyi telafi etmek için,
Hep birbirlerine dokunarak otururlar,
Çokta hoş olurlar.
Dedim ya annem çok yiğit kadındır.
Ayak sesini bilirdim.
Dağı taşı yıkar gibi gümbür gümbür.
Babam bakıncada,
sekerdi ceylan gibi.
Ah o gözler,
Allahtan sürmeli.
Bir kücük derdi vardı.
Ayakcıkları büyüktü.
Büyük olmasa bu gövdeyi nasıl taşır derdi,
Kıkırdardı.
Of dediğini duymadım
Dedim ya annem çok yiğit kadındır.
Halada öyle.
Şimdi sevdiğiyle başbaşa
Yorgun senelerin acısını cıkarıyorlar.
Benim annem çok muhteşem kadındır.
Benim annemdir.