Yiğit Atam Çolak Durdu Şiiri - Kadir Kay ...

Doğdu kertmen karının beyazında,
Üşümez! yiğit atam Çolak Durdu.
Yetim kaldı ömrünün ilk yazında,
Sarsılmaz! yiğit atam Çolak Durdu.

Atam silahını çekince kından,
Zeytun Nehri geçilmez olur kandan.
Kurşun yağsa da üstüne dört yandan,
Vurulmaz! yiğit atam Çolak Durdu.

Güneş doğmadan Kızıldağ'dan aşar,
Cümle alem yiğitliğine şaşar,
Savaşı duyunca cepheye koşar,
Yorulmaz! yiğit atam Çolak Durdu.

Köylüsüne yön gösteren seyittir,
Benzeri görülmemiş bir yiğittir,
Yurdu uğrunda can veren şehittir,
Ölümsüz! yiğit atam Çolak Durdu.

Düşman, silahının sesini tanır,
Karşısında görse azrail sanır.
Bu savaşı vurulsa da kazanır,
Yenilmez! yiğit atam Çolak Durdu.

Kırk yıl köpek Ermeni'yle etti cenk.
Yer yüzünde yok Çolak ataya denk.
Bir ad kaldı geride, bir de tüfenk,
Bilinmez! yiğit atam Çolak Durdu.

Yaralansa da atanın sağ eli,
Ermeni'ye mezar olur Şağdeli.
Düşmanlarının hepsi de görmeli,
Yıkılmaz! yiğit atam Çolak Durdu.

Sarıldı Anadolu baştan başa,
Emir verdi Mustafa Kemal Paşa,
On yetim bırakıp koştu savaşa,
Zorsunmaz! yiğit atam Çolak Durdu.

Atlıktan duyulur bir mavzer sesi,
Düşmanın içinde kaldı hevesi,
Savurdu al bayrağı son nefesi,
Dirilmez! yiğit atam Çolak Durdu.

Şafak doğdu Oniki Şubat günü,
Dört bir yanı sardı zaferin ünü.
Torunların hiç unutur mu dünü,
Unutmaz! yiğit atam Çolak Durdu.